Anois agus an Tíogar Ceilteach marbh, agus an tír titithe (tite) in umar domhain an éadóchais, tá mé ag feitheamh le fógairt an bhuiséid nua. Buiséad éigeandála atá i gceist gan aon agó. Bhuel, nuair a smaoiním gur maraíodh níos mó ná céad duine is caoga inné sa chrith talún a bhuail an ceantar mórthimpeall ar L'Aquila in Abruzzo na hIodáile níl ár gcuid gearán go ró-thábhachtach. An ceacht atá le foghlaim anseo: bíodh is go bhfuil cúrsaí airgeadais na tíre seo agus fiú an domhain mhóir ina iomláine i sáinn cheart d'fhéadfadh cúrsaí a bheith i bhfad níos measa - d'fhéadfaimis bheith inár luí marbh faoi bhrablach agus faoi spallaí chrith talún.
Mar a dúirt mé thuas tá ré an Tíogair Cheiltigh thart. Chun cur leis an meafar d'fhéadfaimis a rá go bhfuil corp an Tíogair chéanna ag lobhadh agus ag meath agus go bhfuil boladh bréan uafásach ag éirí as an gcorp ceanann céanna. Fágfaidh mé fúibh féin, a léitheoirí, cé uathu a bhfuil an boladh bréan ag teacht.
Is cuimhin liom na seachtóidí is na h-ochtóidí den chéad seo caite - bhí an geileagar ana lag ar fad in Éirinn agus bhí an caighdeán maireachtála go h-ainnis ar fad. Is cuimhin liom, agus mé im' dhéagóir agus im' bhall den Leigiún Mhuire (slán beo leis na seanlaethanta agius le laethe soineanta m'óige fhéinig) agus a bheith ag dul timpeall tithe le baill eile den eagraíocht choimeádach, shaonta sin agus bhuaileamar isteach chuig fhear óg i seomra suí leapa anseo i gcathair Bhaile Atha Cliath. Fear óg ón tuath a bhí ann agus e ag obair ins an tionscal tógála anseo sa chathair - gnáthoibrí a bhí ann gan aon cheárd ar bith aige. Is maith is cuimhin liom an semra beag bídeach sin - gach rud sa seomra ceanann céanna - cistin agus seomra suí agus seomra leapa in aon seomra bídeach suarach amháin. Cuireann na smaointe is na cuimhní cinn seo dan beag cumhachtach i gcuimhne dom - dán de chuid Chathail Uí Shearcaigh:
Aon Séasúr den Bhliain
Inár seomra suí leapa
seargann na plandaí tí
fiú i dtús an tSamhraidh.
Titeann duilleoga feoite
i measc deora taisligh
dusta agus proinn dhóite.
Ní ghlaonn an ghrian
isteach trí fhuinneog an dín
aon séisúr den bhliain.
Is anseo i saol seargtha
an bhrocsholais, ta sé ina Shamhain
ag plandaí is ag leannáin.
Thuas chuir mé pictiúr a ghlac mé aréir den spuaic nó den spíce atá i gceartlar Bhaile Atha Cliath. Caithfidh mé a rá go dtaithníonn an spuaic chéanna go mór liom, ach ins an ghrianghraf a d'uaslódáileas thuas tá sí timpeallaithe ag scamaill liath. D'aonghnó a chuir mé an pictiúr seo thuas. Ní bhíonn an ghrian ag taitneamh i gcónaí!
