Is fada an lá, is an oíche le bheith macánta, ó scríobh me as Gaeilge agus, leis an fhírinne a rá, mothaím uaim í. Chomh maith leis sin, táim tar éis post nua a fháil ar scoil mar mhúinteoir acmhainne agus mar sin tá slán fágtha agam ar an ngnáthsheomra ranga mar ar mhúin mé an Ghaeilge le níos mó bliana ná mar ar mhaith liom cuimhneamh orthu. Níl aon chúram orm anois teanga ársa álainn ár dtíre a theagasc i mo ról nua sa scoil. Sea, uair dá raibh agus fiú na mílte uair dá raibh bhínn ag trabhadh na mara liom fhéinig ag iarraidh seanteanga ár muintir a mhúineadh do bhuachaillí a raibh beagán nó níos lú suime acu inti mar theanga. Bíodh sin mar atá, braithim uaim an Ghaeilge is a fuaimeanna áille éadroma ag damhsa ar dhomchla mo theangan. Braithim uaim na fíorfhuaimeanna a d’fhoghlaimigh me ó mo sheanmhúinteoirí atá básaithe le fada, go ndéana Dia - nó pé cumhacht atá ag beoú nó ag cothú an domhain – trócaire ar a n-anamacha uaisle. Tá a re thart agus fós tan a fuaimeanna ag damhsa im’ chluaise. Sin mar a bhíonn le teangacha. Téann a ndraoícht i gcionn ar na cainteoirí is ar na h-éisteoirí.
Táim ag dul in aois ach tá “damhsa an tsaoil,” mar ar thug an Ríordanach uirthi, fós i mo chroí. Beidh bliain is caogad slánaithe agm ar an ithir dhomhanda seo sar i bhfad – ‘sé an cúigiú lá d’Eanair mo lá breithe. Chaitheas an lá, a bheag nó a mhór, ag gabháil do bhlaganna a léamh ar an idirlíon, agus go h-áirithe blaganna as Gaeilge agus molaim iad go léir. Ta go leor daoine óga anois ann a bhfuil neart Gaeilge acu agus molaim na h-iarrachtaí is na sáriarrachtaí ata á ndeanamh acu chun dul i gcumarsáid is i gcomhrá is i gcomhairle lena cheile ar an idirlíon. Molaim sibh go léir. Lean leis an ngnó fíorthábhachtach seo.
Maith Dom É – A Ghaolainn Dheas Mhín
Maith dom é anois is choíche
Mo thuirse is mo lagthuirse –
Faighim an saol ró-throm ar mo ghuaillne-
Scaití ach maith dom é,
Mo chailín deas álainn
Nach faighim seans do bhriathra a labhairt.
Maith dom é anois is choíche,
Is mé ag dul in aois,
Maith dom m’fhaillí i mo dhualgaisí
I leith mo theanga dhúchais.
Maith dom é nuair a thitim a chodladh
Ag eisteacht le do rithimí éadroma ar an raidíó.
Maith dom é anois is choíche
Nuair nach dtéim i muinín do shaibhris
Mar ba cheart agus mar ba chóir.
Uair amháin agus mé an óg
Do thiteas bun ós cionn i ngrá leat,
Ach ni dhearúdann éinne a chéadghrá riamh.
Maith dom é anois is choíche
Mo thuirse is mo lagthuirse –
Fillfidh mé ar mo dhúchas
Is siúlfad an ród leat,
A Ghaolainn dheas mhín.
Thuas chuireas pictiúr a ghlacas de dhul faoi na gréine i bPairc an Fhionuisce, Meitheamh, 2008.
