Cúlghairdín
Na blianta ó shin,
Cúlgháirdín imithe ó smacht
Is na neantóga ag fás go tiubh
Is m’athair ag siúl go mall
Áit éigin san fhíántas,
Is a dheora ag titim go fras –
Bhí m’uncail Pat ar lár –
Sciobtha uainn ag an ailse.
Chuala mé mo mháthair á shólású
I gciúnas diamhrach an ghairdín –
Dúchas mná agus nádúr céile
Ag teacht le chéile le draíocht.
Mo shinseanaintín sna hochtóidí
Ag dul in aois diaidh ar ndiaidh,
Gar don uaigh ach lán de bheocht.
Thuig mé na blianta fada ó shin
Gur áit dhiamhrach é cúlghairdín,
Go gcaitear dul ann
Chun an racht sa scórnach a scaoileadh,
Chun na deora a shileadh –
An cúlghairdín céanna,
Cúpla lá i ndiaidh na sochraide
Is corráin againne buachaillí
Agus speal ag m’athairse
Ag ionsaí na neantóg is na bhfiailí
Ag smachtú romhainn ar ár ndícheall
Is mo mháthair áit éigin sa teach
Ag caint le seanbhean gar don uaigh…
Dúirt m’athairse gur mar sin a bhí an saol,
Go raibh rudaí ann ar chóir dúinn a dhéanamh
Agus nár cheart riamh faillí a dhéanamh iontu –
Go mba chóir cúlgáirdín a choinneáil faoi smacht
Agus leacht cuimhneacháin a thógáil
I ndílchuimhne na marbh.
Tá seanghrianghraf a tógadh na blianta ó shin iniata thuas ag barr an phoist seo! Grianghraf is ea é a glacadh ar dhroichead Ui Chonaill i mBaile Atha Cliath sna caogaidi den fhichiú haois déag. Beannacht leat a scribhinn is ar gach a léann thú!
