Is iomaí lá i mbliain is fiche is níl aon la acu nach dtagann
Níl a fhios agam (nó gan dabht ag éinne) cár shleamhnaigh na blianta uainn. Seo anois mé agus mé im’ aonú bliain is caoga – shroich mé caoga bliain d’aois ar an gcúigiú lá d’Eanáir i mbliana. Ní bhraitear na blianta ag sleamhnú isteach. Is cuimhin liom ceist á cur agam ar m’athairse cén chaoi ar mhothaigh sé nuair a bhí sé cuíosach sean. Séard a thug sé mar fhreagra ná gur bhraith sé mar a bhraith sé nuair a bhí sé ina ghasúr agus seacht mbliana déag slánaithe aige. Má bhí an corp sean bhí an intinn an-óg ar fad. Sin mar ata cúrsaí agam féin chomh maith. Chuala mé comhleacaí liom fhéinig, Mánas Ó Luathairí ag ra an rud ceanannn céanna. Cé go raibh trí bliana triochad caite aige ag teagasc i Scoil Iósaif nár mhothaigh se na blianta céanna ag sleamhnú thart agus gur bhraith sé chomh h-óg is a bhraith sé ariamh roimhe.
Sin mar a bhíonn cúrsaí daonna againn – sleamhnaíonn na blianta isteach i ngan fhios dúinn. Nuiar a shroicheann tú an caogadú breithlá ceapaim ar shlí go bhfuil barr an chnoic bainte amach agat, agus b’fhéidir níos mó ná sin – gurb amhlaidh go bhfuil tú ar do bhealach síos an taobh eile. I ndairíre cuireann sé eagla orm nuair a smaoiním go bhfuil i bhfad níos mó ná leath mo bhlianta caite agam ar dhromchla an domhain mhistéirigh seo. Cá ndeachaigh na blianta in aon chor? Aontaím go h-uile is go h-iomlán lena leithéidí de shiceolaithe agus síciatraíthe mar Carl Gustave Jung go gcaitheann an duine an chéad leath dá shaol ar an aistear domhanda (an t-aistear ar an taobh amuigh) – ag tuilleamh airgid is ag tógadh clainne – agus an dara leath ar an aistear pearsanta (an t-aistear ar an taobh istigh), sé sin ag iarraidh a fháil amach cá bhfuil a thriall na laethanta seo, cé h-é fhéinig, cad tá bainte amach aige i ndáirire ar an saol seo, ar cheart dó rud éigint eile, rud a bhfuil níos mó céille ag baint leis, a dhéanamh amach anseo. Mar sin bíonn níos mó ceisteanna doimhne á gcur aige nó aici air nó uirthi fhéinig. An ndéanann an bheatha, nó an bheatha mar ar chaith me í, aon chiall ar bith? Ceisteanna agus níos mó ceisteanna gan aon agó.
Tugann a lán daoine aghaidh ar chreideamh pearsanta a bhaint amach de réir mar a mhothaíonn siad na blianta ag sleamhnú isteach. Faigheann cuid acu “freagraí” nó cabhair de shaghas eigint sna reiligiúin mhóra éagsúla mar an Chríostaíocht, an Búdachas, An Ioslam, nó an Iúdachas. Faigheann daoine eile freagraí sa bhfealsúnacht nó sa tsiceolaíocht nó áit eile. Is dóigh liom gur cuma sa tsioc cá bhfaightear na “freagraí” chomh fada is a fhaightear iad, agus nach bhfaightear iad in aon slí nó dóigh a dhéanann dochar dóibh fhéinig nó d’éinne eile nó don domhan féin ar a mairimid beo slán i gcónaí.
Is iomaí lá i mbliain is caoga is níl aon la acu nár tháinig. Slán tamall.
Pictiúr diom féin i seomra sui mo dhearthár Pádraig.
