Ritheann fear buile trí thuile go dána
Ach is minic a thug an tuile fear buile le fána
Caithfead admháil díreach ag tús na sleachta seo gur maith liom go mór an seanfhocal seo. Ar an gcéad dul síos tá sé scríofa i bhfoirm leathrainn agus is iontach go deo an ceol, an rithim is an rím atá ag gabhail leis. Go bunúsach is é an seanfhocal Béarla “Fools rush in where angels fear to tread” an seanfhocal is gaire dó im’ thuairimse.
Na laethanta seo is amhlaidh go bhfuil an iomad daoine ar an domhan seo a bhfuil an iomad feirge is an iomad buile orthu. Cén fáth, a fhiafraíonn tú, go bhfuilid amhlaidh? Bhuel, gan dabht ar bith mothaíonn a lán acu an “stoiteachas” mar a thug mórfhile Gaeilge an fhichiú h-aois Mairtín Ó Díreáin air, sé sin braithstint go bhfuil siad “bainte óna bhfréamhacha” nó go mothaíonn siad “ar sliobarna” ins an domhan nua-aoiseach seo. Braitheann a bhformhór coimhthíos (alienation) go domhain istigh ina saol féin. Tá na seanchinnteachtaí uile beagnach ar lár; tá na seanfhreagraí folamh, gan éifeacht ar bith iontu; tá luachanna agus gnásanna an tseantraidisiúin imithe gan thairbhe; an tseanEaglais lag gan spiorad is a spioradáltacht caite spíonta. Mar sin tá daoine caillte gan treo. Cé tá ann a thabharfaidh eolas an bhealaigh dóibh? Na meáin chumarsáide?
Bhíos ag breathnú ar chlár iontach faisnéise ar RTE 1 le deireanas – clár faisnéise ar shaol an phaiteolaithe fhóiréinsigh, Dr Máire Cassidy. Is í an paiteolaí Stáit í agus déanann sí ardjab ar fad, a bhuí leí agus a comhleacaithe sa phaiteolaíocht fhóiréinseach agus sa Gharda Síochána. Ar aon nós, ceann de na rudaí suntasacha suimiúla a dúirt sí ná go bhfuil neart feirge nó teannas ollmhór buile in úsáid ag na coirpigh a dhéannann na dúnmharaithe uafásacha a léimid go léir futhu sna nuachtáin laethiúla. In áit buile mharfaigh amháin nó in áit urchair mharfaigh amháin téann na dúnmharfóirí thar fóir ar fad – fiche, tríocha nó daichead buile nó urchar.
Oireann an seanfhocal nó an leathrann seo don saol mar atá sé in Éirinn sa lá atá inniu ann – go leor leor dúnmharaithe fealltacha; mórán foréigin ní amháin ar na sráideanna ach sna teaghlaigh féinig; a leithéid sin d’andúilíocht san ólachán agus sna drugaí, gan trácht ar an ráta ard de fhéinmharaithe ar fud na tire. Gan dabht ar domhan bíonn daoine faoi bhrú ollmhór agus faoi strus na laethanta seo – buile agus fearg agus fearg agus buile. Ritheann na daoine seo a bhfuil buile is fearg as an ngnáthach orthu, atá stoite agus frustráilte “trí thuile go dána.” Sé sin déanann siad rudaí – coireanna agus fiú ionsaithe foréigneacha is dúnmharaithe uafásacha - gan smaoineamh ar na h-iarmhairtí díobhálacha a leanann iad. De ghnáth sciobann an taoide na “fir dána” seo le fána, sé sin sciobann sí iad le h-aill.
Níl a fhios agam an bhfuil aon fhreagra suntasach ar bith ar an gceist seo nó aon fhuascailt ar an bhfadhb ollmhór seo. Pé freagra nó fuascailt atá air níl sé agam féinig. Ach dar leis an traidisiún go bhfuil ceartas agus cothromas ar an saol eile agus fiú uaireanta ar an saol seo. Dearbhaíonn seanfhocal eile seo leanas go “bhfileann an feall ar an bhfeallaire.” Ar shlí amháin tá fírinne ag baint leis an ráiteas seo ach ar dhóigh eile tá sé mícheart ar fad. Déarfaidh mé níos mó faoin seanfhocal deireanach seo sa chéad phost eile.
Slán tamall.
D'uaslódáil mé pictiúr a ghlacas de lucht cleachtaithe Falun Gong i lár na cathrach anseo i mBaile Átha tráth na Nollag 2006. Bhi siad ag agóid in aghaidh fhoréigin an Stáit i gcoinne chleachtóiri Falun Gong sa tSin.
