Níl's 'am i ndáiríre píre cén fáth go dtagann focail Ghaeilge chugam faoi spéartha geala gorma na hIodáile Theas. Caithfidh me a admháil go dtaithníonn an stíl mhaireachtála anseo i gCalabria go mór liom - saol saor ó bhrú is ó strus agus ó fhothram na cathrach móire. Is mór is maith liom an Iodáilis agus bainim an-sult go deo as í a labhairt. Ta mó líofacht san Iodáilis ag dul go mór i bhfeabhas - táim in ann fiú jócanna a thuiscint anois inti.
Ach nuair a bhím ag labhairt na hIodáilise tuigim nach Iodálach mé ach Gael a bhfuil suim aige i dteangachaí. Bhuel, a chairde, seo dán garbh go leor atáim díreach tar éis a scríobh as Gaeilge. Seo dhaoibh é - bíodh is go bhfuil sé thar is a bheith garbh agus tuatach.
Oíche Chorraitheach
Chaitheas oíche chorraitheach
in aerphort London Stansted -
gach éinne im' thimpeall
ag iarraidh codlata -
turasóir anseo ar an talamh -
duine eile sínte ar shuíochán,
srannadh ón mbuachaill taobh thiar -
is gáirí na n-oibrithe -
cailíní óga tagtha ar dualgas go luath -
duine ag casachtaigh,
beirt seanfhear ag roinnt gaoise
nó b'fhéidir fiú ag cúlchaint -
ní fios.
Cailín Oir-Eorpach ag éisteacht le ipod
is lánúin leathshean ag titim i ngrá arís.
Paisinéir amháin nó eile
ag amharc ar an scáileán -
eitiltí chuig gach cearn den Eoraip.
Ní fios cá bhfuilid ag dul,
ní fios cad chuige a bhfuilid ag druidim
ná cad uaidh a bhfuiulid ag éalú.
Ní fios cén brón atá ina luí orthu
ná cén fuascailt chroí
atá i ndán dóibh.
Thuas táim tar éis pictiúr breá a ghlacas de scairdeán álainn uisce díreach i lár Nicastro, ceann de na trí chathair a dhéanann suas Lamezia Terme. Thógas an pictiúr in Iúl 2007. Tá an áit seo gar go leor dár dteach nua san Iodáil!
