Táim ag scríobh an phoist seo ón Iodáil a chairde díle. Inniu bhí an aimsir thar a bheith iontach - bhí an ghrian ag spalpadh anuas ó na spéartha geala gorma. Bhí an teocht sna lártriochadaí - 35 céim Centigrade le bheith ceart. Thugamar cuairt ar ár dteach nua inniu agus tá sé beagnach réidh le h-aghaidh cónaithe. Beimid af fáil na n-eochracha Dé Céadaoin seo chugainn le cúnamh Dé. Táim in ann dul ar líne anseo mar táimid in óstán breá d'arb ainm Parco dei Principi i Rocella Jonica gar do láthair ár dtí nua. An chéad dán eile a chuirfidh mé anseo ná ceann a scríbh mé i leabhar beag nótaí in aerphort London Stansted. Seo dhaoibh é a chairde. Ceapaim go bhfuil sé iontuigthe agus nach gá aon mhíniú a thabhairt. Bainigí sult as. Slán tamall.
Dán Nua D’Áine
Uaireanta ní aithním an t-é a amharcann
Ar ais orm ón scathán
An t-é sin imithe i léithe,
An t-é sin imithe i raimhre,
Ach athnaím m’intinn
Mo bhraithstintí, mo chuimhní.
Uaireanta, i ngan fhios dom,
Ar bhealach neamhghnách,
Ar bhealach ait, an ait -
I ndáirire píre ró-ait -
Tagann iomhánna soiléire díot
Isteach im’ aigne.
Ní fios dom cár éalaigh na blianta -
Is an t-am atá caite
Mar thír eachtrannach dom anois.
Níor thuig mé ansin thú
Is tú caillte gan treo
Is d’aigne scoilte.
Bhí tú id’chailín neamhurchóideach,
Soineanta, soineanta, soineanta,
Brúite ag an domhan
Is ag gach duine -
Eaglach, neirbhíseach roimh chách -
Stróinséar nó cara fiú.
Uaireanta ní aithním an t-é a amharcann
Ar ais orm ón scathán
An t-é sin imithe i léithe,
An t-é sin imithe i raimhre
Ach athnaím m’intinn
Is an cailín lena raibh mé tráth.
Thuas chuir mé grianghraf a ghlacas i bPluais an Dúin Mhóir i gCo Chill Chainnigh - Dunmore Cave i mBéarla. Chuaigh mé ann le hÁine ar turas uair amháin sa bhliain 2003. Aolchuisne atá leirithe sa ghrianghraf ar ndóigh.
