Bhuel, a chairde, Táim ag léamh siar tré sna dánta a scríobh mé as Gaeilge le blianta beaga anuas. Seo dhaoibh ceann eile.
Ní scríobhfaidh mé níos mó
Ní scríobhfaidh mé níos mó faoin ngruaim,
Tá an saol ró-lán d’fhuaim –
Fuaim na cumhachta agus iad siúd a chreideann
Gur déithe iad le fios a ngnótha léir.
Ach cónaím in áit faoi leith faoi scáth m’anama,
Faoi scáth Jung agus a shiceolaíochta –
Creidim i gcumhacht an neamhchomhfheasa
Agus i gcumhacht na míchumhachta.
Ní scríobhfaidh mé níos mó faoin ngruaim,
Táim bréan d’ualach mór a trioblóidí,
Bréan den dubh is den duibheagán
De gach rud a scriosann an spiorad.
Cónaím anois i ndomhan nua an anama,
Nach bhfuil dubh ná geal an t-am go léir
Ach é lán de dhathanna idir eatartha –
Uaireanta an fhearthainn agus uaireanta an ghrian.
Ní scríobhfaidh mé níos mó faoin ngruaim
Ach faoi gach rud a mhúsclaíonn mo chroí
Agus a ardaíonn an míniú is an brí –
Saol lán de nua-eitilt éinín an ghuí.
De réir an meamraim 'sé an data a scríobhas seo ná 14/11/2003.
Bhuel, thuas chuir mé pictiúr beag a ghlacas tuairim is an dáta céanna i bPairc an Fhionnuisce - crois an Phápa Eoin Pól atá léirithe gan aon agó!
