Is oth liom a rá nach bhfuil móran as an nua le rá agam sna postanna seo. Mar sin ní dhéarfaidh mé aon amaidí nó seafóid anseo. Ta sé beartaithe agam dul siar ar na dánta a chum mé roinnt bhlianta ó shin. Tosnóidh me le ceann a scríobh mé do bhean álainn a rabhas ag siúl amach léi ar feadh bliana nó mar sin. Feicim gur chumas é sa bhliain 2003. Seo dhaoibh é. B'fhéidir go bhfuil fiúntas de shaghas éigint ann. Níl a fhios agam, ach braithim arís im' chroí is im' chuisle an seanphaisean sin as an nua ar athléamh dom é, agus óna thaobh sin de tugann sé ionspioráid dom filleadh ar dhánta a chumadh. Bíodh sin mar atá, seo dhaoibh é:
Ar tí imeachta – d’ Áine dhil mó chroí
Suite sa tábhairne ’gus pionta leath-ólta,
Táim ar tháirseach saoil nua – dóchas na fáistine.
Cuimhním ort a Áine dhil agus guím rath is sláinte ort,
Cailín caoin mo bhrionglóidí agus mo neamhchomhfheasa.
Áit dhomhain éigin im’ chroí táim id’ theannta
Is tú im’ bhaclainn ’gus mé ag pógadh uait do dheora.
Tá saol nua tuillte ’gat,
Saoirse mhór na braitstinte,
Saoirse dhomhain do chroí.
Taim i ngrá leis an gcailín beag ionat,
Bun ós cionn tugtha dhuit,
Buailte, cloíte ag áilleacht do chroí.
Suite sa tábhairne ’gus pionta lán-ólta,
Cloisim glaoch imeachta eitilt FR212 –
Taim ag tóraíocht an bhrí faoi spéartha na hIodáile
Is tú im’ chroí is d’áilleacht im’ theannta
Mar bhrat slándála lán de chompórd an ghrá.
Tiocfaidh mé chugat in am marbh na hoíche,
Tiocfaidh me chugat in am an ísealbhrí.
Tiocfaidh me chugat le mo lámha láidre
Is glacfaidh mé thú slán im’ bhaclainn-se
Is pógfaidh mé uait na géardheora
Is béimid slán sábháilte i lámha a chéil’.
Thuas chuir mé grianghraf a ghlacas de dhealbh déanta as oighear i Salzburg na hOstaire, Nollaig 2005.
