Leigheas na Samhlaíochta
Is ait an áit, is iontach an bealach,
Is aisteach an dóigh, is mílóighciúil an tslí
A thiteann cúrsaí amach, a tharlaíonn rudaí
Nár tuigeadh uair amháin, uair dá raibh,
Na blianta ó shin, na míonna ó shin,
Na seachtainí, fiú na laethanta tamall ó shin.
Tagann an tuiscint gan choinne, gan tnúth.
Briseann an ghrian trí na scamaill
Agus scríobhtar dóchas sa bhearna eatarthu.
Titeann an fhearraing throm ar an talamh thirim
Agus dúisítear na síolta, corraítear na fréamhacha,
Tagann borradh ar na gais is an fás tiubh faoi réir
Is mé agus tú, a chuisle, a stór anseo san áit cheart,
Ag an am ceart le h-aghaidh míorúilt na beatha.
Breathnaigh, a stór, ar na spéartha
Agus an chruinne ag at as cuimse go deo na ndeor,
Na réalta agus na grianacha – na billiúin díobh
Agus muidne mar phoncanna beaga i ndochuimseacht an spáis.
Tuigimid go maith go bhfuil an fhírinne
Idir mhilis agus shearbh, idir shearbh agus mhilis
San aistear is sa turas amháin,
San aistear is sa turas amháin,
Ní sa cheann scríbe,
Ní sa cheann scríbe.
Creidimid sa bheatha, i síoraíocht an tsaoil,
Go gcaithfimid fáil réidh leis an am atá caite,
Leis na seanbhotúin, leis an chac a thit amach
Inár mullach, i mullach gach duine daonna,
Go gcaithfimid sinn féin a mhaitheamh.
Creidimid i leigheas na samhlaíochta,
I mbeatha an tsaoil atá i láthair.
Bíodh fear sa ghealach,
Bíodh croí sa chléibh,
Fágtar an prós is an mhata i leataobh
Agus glactar leis an gcaillteanas diadh ar ndiaidh.
Sin agaibh thuas dán a chumas nios mó ná dhá bhliain ó shin. Ceapaim, agus nios treise agus nios tábhachtai fós, go gcaithfimid creidiúint sa tsamhlaiocht mar is tréna meán is féidir dul chun cinn ar agus fail réidh le gach rud a bhriseann an spiorad agus a cheannsaionn an misneach.
An grianghraf a chuireas thuas ar barr ná ceann a ghlacas Mi na Samhna 2005 in Ionad an Bhlascaoid, Dún Chaoin. Sin pictiúr den dorchla san Ionad ag féachaint i dtreo an oileáin chéanna. Seasann an t-iomhá seo don tsamhlaiocht, im' thuairimse!
